پای ماچان، کفش کن، درگاه خانه، پایین مجلس، صف نعال، در تصوف درگاه خانه یا پایین مجلس که هرگاه کسی گناه یا تقصیری کند او را در آنجا به یک پا وامی دارند و او در آن حالت باید گوش چپ خود را به دست راست و گوش راست را به دست چپ بگیرد و روی یک پا بایستد تا وقتی که مرشد از تقصیر او بگذرد
پای ماچان، کفش کَن، درگاه خانه، پایین مجلس، صف نعال، در تصوف درگاه خانه یا پایین مجلس که هرگاه کسی گناه یا تقصیری کند او را در آنجا به یک پا وامی دارند و او در آن حالت باید گوش چپ خود را به دست راست و گوش راست را به دست چپ بگیرد و روی یک پا بایستد تا وقتی که مرشد از تقصیر او بگذرد
پای ماچان. صف نعال. کفش کن: به پی ماچان غرامت بسپریمن غرت یک وی روشتی از اما دی. حافظ (بلهجۀ شیرازی). ترجمه: بپای ماچان غرامت خواهیم سپردن اگر تو یک گناه یا بیراهی از ما دیدی
پای ماچان. صف نعال. کفش کن: به پی ماچان غرامت بسپریمن غرت یک وی روشتی از اما دی. حافظ (بلهجۀ شیرازی). ترجمه: بپای ماچان غرامت خواهیم سپردن اگر تو یک گناه یا بیراهی از ما دیدی
کفش کن، درگاه خانه، پایین مجلس، صف نعال، در تصوف درگاه خانه یا پایین مجلس که هرگاه کسی گناه یا تقصیری کند او را در آنجا به یک پا وامی دارند و او در آن حالت باید گوش چپ خود را به دست راست و گوش راست را به دست چپ بگیرد و روی یک پا بایستد تا وقتی که مرشد از تقصیر او بگذرد، برای مثال آدم از فردوس و از بالای هفت / پای ماچان از برای عذر رفت (مولوی - ۱۰۲)
کفش کَن، درگاه خانه، پایین مجلس، صف نعال، در تصوف درگاه خانه یا پایین مجلس که هرگاه کسی گناه یا تقصیری کند او را در آنجا به یک پا وامی دارند و او در آن حالت باید گوش چپ خود را به دست راست و گوش راست را به دست چپ بگیرد و روی یک پا بایستد تا وقتی که مرشد از تقصیر او بگذرد، برای مِثال آدم از فردوس و از بالای هفت / پای ماچان از برای عذر رفت (مولوی - ۱۰۲)
پای ماچو، (فرهنگ رشیدی)، پی ماچان، کفش کن، صف نعال، درگاه، ’باصطلاح صوفیان و درویشان صف نعال باشد که کفشکن است و رسم این جماعت چنانست که اگر یکی ازیشان گناهی و تقصیری کند او را در صف نعال که مقام غرامت است بیک پای بازدارند و او هر دو گوش خود را چپ و راست بر دست گیرد یعنی گوش چپ را بدست راست و گوش راست را بدست چپ گرفته چندان بر یک پای بایستد که پیر و مرشد عذر او را بپذیرد و از گناهش درگذرد’، (برهان قاطع) : هوا میخواست تا در صف بالا همسری جوید گرفتم دست و افکندم بصف پای ماچانش، خاقانی، و شکر ایزدی بر مقام خویش بگذارد تا جملۀ خلایق از صدرنشینان محفل تا پایان پای ماچان همه در حال یکدیگر نگاه کردند، (مرزبان نامه)، گرفته پای ماچان عذرخواهان گناه از بنده عفو از پادشاهان، عطار (بلبل نامه)، آدم از فردوس و از بالای هفت پای ماچان از برای عذر رفت، مولوی، جاهلی را دست می بوسند اندر دست حکم فاضلی در پای ماچان پای مالی می کند، کمال اسماعیل
پای ماچو، (فرهنگ رشیدی)، پی ماچان، کفش کن، صف نعال، درگاه، ’باصطلاح صوفیان و درویشان صف نعال باشد که کفشکن است و رسم این جماعت چنانست که اگر یکی ازیشان گناهی و تقصیری کند او را در صف نعال که مقام غرامت است بیک پای بازدارند و او هر دو گوش خود را چپ و راست بر دست گیرد یعنی گوش چپ را بدست راست و گوش راست را بدست چپ گرفته چندان بر یک پای بایستد که پیر و مرشد عذر او را بپذیرد و از گناهش درگذرد’، (برهان قاطع) : هوا میخواست تا در صف بالا همسری جوید گرفتم دست و افکندم بصف پای ماچانش، خاقانی، و شکر ایزدی بر مقام خویش بگذارد تا جملۀ خلایق از صدرنشینان محفل تا پایان پای ماچان همه در حال یکدیگر نگاه کردند، (مرزبان نامه)، گرفته پای ماچان عذرخواهان گناه از بنده عفو از پادشاهان، عطار (بلبل نامه)، آدم از فردوس و از بالای هفت پای ماچان از برای عذر رفت، مولوی، جاهلی را دست می بوسند اندر دست حکم فاضلی در پای ماچان پای مالی می کند، کمال اسماعیل
پلی و بندی است نزدیک هرات. گویند اسکندر اول آن پل ساخت و بعد از آن هرات را بنا کرد. (آنندراج). ونیز رجوع شود به حبیب السیر ج طهران جزء 3 از ج 3 ص 213 و 262 و 280 و 281 و 282 و اختتام ص 397 و 406
پلی و بندی است نزدیک هرات. گویند اسکندر اول آن پل ساخت و بعد از آن هرات را بنا کرد. (آنندراج). ونیز رجوع شود به حبیب السیر ج طهران جزء 3 از ج 3 ص 213 و 262 و 280 و 281 و 282 و اختتام ص 397 و 406
کفش کندرگاه صف نعال پی ماچان. توضیح رسم صوفیان چنان است که اگر یکی از ایشان گناهی و تقصیری کند او را در صف نعال که مقام غرامت است به یک پای باز دارند و او هر دو گوش خود را چپ و راست بر دست گیرد یعنی گوش چپ را بدست راست و گوش راست را بدست چپ گرفته چندان بر یکپای بایستد که پیر و مرشد عذر او را بپذیرد و از گناهش در گذرد
کفش کندرگاه صف نعال پی ماچان. توضیح رسم صوفیان چنان است که اگر یکی از ایشان گناهی و تقصیری کند او را در صف نعال که مقام غرامت است به یک پای باز دارند و او هر دو گوش خود را چپ و راست بر دست گیرد یعنی گوش چپ را بدست راست و گوش راست را بدست چپ گرفته چندان بر یکپای بایستد که پیر و مرشد عذر او را بپذیرد و از گناهش در گذرد
